هفته شیراز شهر فرهنگ و هنر گرامی باد

شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم
عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است
 

شیراز را نام بسیار است؛ دارالعلم، پایتخت شعر و ادب، شهر راز و...
از دیرباز نیز اقلیم متعادل این بخش از ایران زمین بزرگان بسیاری را در عرصه‌های دانش و دین و ادب در دامان خود پرورده است؛
در وصف این شهر اهورایی  سرایندگان بسیاری سخن رانده‌اند که آن دو دُردانهٔ شیرازی، حافظ و سعدی نامدارترین‌شان هستند. البته آوازهٔ نسیم خوش و شیرین سخنان شیرازی به سراسر گیتی رسیده است؛ مانند باباطاهر همدانی که چنین سروده:

صفا هونم صفا هونم چه جابی        
که هر یاری گرفتم بیوفا بی
بشم یکسر بتازم تا به شیراز    
    که در هر منزلی صد آشنا بی

و یا شهریار تبریزی چنین ناز شیراز را می‌کشد:
نازنین مهد عروسان هنر ای شیراز
می کشم ناز تو گر خود نکُشد ناز مرا

البته آن گونه که اشاره شد دلبری شیراز محدود به ایران زمین نیست شاعران و نویسندگان بسیاری از شیراز سخن گفته‌اند و می‌گویند. برای نمونه، کنتس دو نوآی فرانسوی، که شیفتهٔ سعدی  و ایران بود، چنین روحش برای دیدن شیراز پر می‌کشد:
«باغی است که از پای کوهستانی که نام سعدی دارد، به سوی شیراز گسترده است. ای روح من، آیا ممکن است تن من نیز با تو همراه شود و به سوی این بهشت پرواز کند؟»

روز شیراز است و باید دوباره، هم زبان با خواجه حافظ باید سرود که:

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگهدار از زوالش

کانون ایرانشناسی و ایرانگردی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی شیراز

رادیو ایران شهر